bekijk uitspraak

Indien de aanvrager een op een advies van een onafhankelijke en onpartijdige deskundige gebaseerd oordeel van het bestuursorgaan omtrent het bestaan van planschade omtrent de omvang van deze schade, of omtrent het oorzakelijk verband tussen de gestelde schadeveroorzakende planologische wijziging en de gestelde schade bestrijdt, rust op de aanvrager in beginsel de bewijslast. Zie bijvoorbeeld de overzichtsuitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: de Afdeling) van 28 september 2016, ECLI:NL:RVS:2016:2582, rechtsoverweging 8.4. Het had dan ook op de weg van eisers gelegen om hun betoog met een contra-expertise te onderbouwen, hetgeen zij niet hebben gedaan.
Indien eisers het niet eens zijn met de door Langhout gehanteerde neerwaartse waardeontwikkeling in de omgeving van de villa van eisers op basis van de woz en de website www.berekenhet.nl, hadden zij dit gemotiveerd moeten bestrijden. Het enkel verwijzen naar ‘geschiktere bronnen’, zonder die nader te duiden, is onvoldoende.

Eisers betogen dat de bouw van woningen op deze locatie niet in de lijn van de verwachtingen lag en dat de drempel voor het normaal maatschappelijk risico dan ook ten onrechte op 4% is gesteld. Eisers hoefden onder andere niet bedacht te zijn op woningbouw gelet op de directe nabijheid van een Natura 2000-gebied. Van Langhout beargumenteert dat de nabijheid van een Natura 2000-gebied in dit geval niet met zich meebrengt dat om die reden de ontwikkeling niet in de lijn der verwachtingen lag. Buiten dit soort gebieden is wel vaker sprake van woningbouw indien dat geen significant negatief effect heeft op de instandhoudingsdoelen voor de aanwezige habitattypen of soorten van het Natura 2000- gebied Veluwe. De enkele niet onderbouwde stelling van eisers dat zij geen woningbouw hoefden te verwachten, gelet op de directe nabijheid van een Natura 2000-gebied, kan naar het oordeel van de rechtbank niet tot een ander oordeel leiden.