Appellant stelt schade te hebben geleden als gevolg van de herontwikkeling van een sportcomplex naar een woonwijk. Door het college is aan de besluitvorming ten grondslag gelegd dat de ontwikkeling in de lijn der verwachting lag omdat de ontwikkeling niet in strijd is met enig planologisch beleid. Volgens de Afdeling is deze motivering onvoldoende.
Een eigenaar van een woning stelt schade te hebben geleden als gevolg van de komst van vijf nieuwe woningen. Ter discussie staat of onder het oude planologische regime nieuwvestiging van agrarische bedrijven is toegestaan.
Appellant heeft een planschadeaanvraag ingediend als gevolg van de verlening van twee projectbesluiten. De besluiten maken het planologisch mogelijk om een vleeskuikenhouderij onderscheidenlijk een bio-energiecentrale op te richten.
In deze zaak werd een uit te werken bestemming voor woningbouw wegbestemd. Appellant stelt als gevolg daarvan directe planschade te hebben geleden. Het college heeft de aanvraag afgewezen omdat sprake zou zijn van passieve risicoaanvaarding.
In deze zaak staat ter discussie of appellanten passieve risicoaanvaarding kon worden tegengeworpen. De gronden waar de bouwmogelijkheden werden beperkt waren vervuild zodat voor die gronden een aanhoudingsplicht gold totdat een goedgekeurd saneringsplan was opgesteld door het bevoegd gezag. Naar oordeel van de Afdeling staat een dergelijke aanhoudingsverplichting niet in de weg aan het doen van concrete pogingen om de bouwmogelijkheden te benutten. De aanhoudingsverplichting had niet tot gevolg dat er een grote kans bestond dat de bouwaanvraag niet meer inhoudelijk zou worden beoordeeld en uiteindelijk zou worden geweigerd.
Appellant stelt schade te hebben geleden als gevolg van de woningbouwontwikkeling op de voormalige sportvelden. Door het college is gesteld dat een gedeelte van de schade onder het normaal maatschappelijk risico valt. De omvang van het normaal maatschappelijk risico is vastgesteld op 4% aangezien de herontwikkeling tot woonwijk op de voormalige sportvelden in de lijn der verwachtingen lag.
In het voorontwerp van het nieuwe bestemmingsplan heeft het perceel van appellant de bestemming "Wonen" met de nadere aanduiding ‘bedrijf’. De Afdeling leidt uit de regels af dat de agrarische bebouwingsmogelijkheden onder het oude bestemmingsplan in het voorontwerp zijn komen te vervallen. Dat in het voorontwerp bij de bestemming "Wonen" geen bouwvlak was opgenomen betekent derhalve, anders dan appellant betoogt, niet dat binnen het hele bestemmingsvlak gebouwen konden worden opgericht. De Afdeling stelt dat het voorontwerp voldoende aanwijzingen bevatte dat de agrarische bouwmogelijkheden zouden afnemen en dat dus aanleiding bestond rekening te houden met de kans dat de planologische situatie ter plaatse in ongunstige zin zou gaan veranderen.
Door het college is besloten om de vastgestelde schade niet in geld te vergoeden maar in natura te compenseren. Naar oordeel van appellant is de schade niet anderszins verzekerd omdat de woning tussentijds is verkocht.
Appellant stelt schade te hebben geleden als gevolg van de komst van een woonbestemming. Volgens appellant maakt het nieuwe bestemmingsplan het mogelijk om woningen en een half-ondergrondse parkeergarage op te richten. De Afdeling concludeert dat woningen ter plaatse niet mogelijk zijn omdat niet is voorzien in een bouwvlak voor hoofdgebouwen.
In deze zaak heeft de Afdeling eerder in een tussenuitspraak overwogen dat een verkeerde etmaalintensiteit als uitgangspunt diende te worden gehanteerd. Als gevolg van de gewijzigde etmaalintensiteit is onderzoek gedaan naar de geluidsbelasting en is vervolgens aan Gloudemans verzocht om te adviseren over de planschade.
Appellant stelt schade te hebben geleden als gevolg van de komst van de A73. Bij de Afdeling staat onder meer ter discussie of bij de oude planologische situatie rekening diende te worden gehouden met de mogelijkheid om een geluidscherm op te richten met een hoogte van 15 m.
Onderhavige uitspraak ziet op directe schade.
De rechtbank heeft geoordeeld dat het college appellant voorzienbaarheid kon tegenwerpen. Appellant komt in hoger beroep op tegen dit oordeel. Volgens appellant blijkt uit de door hem overgelegde stukken dat hij in de periode van 28 mei 2001 tot 25 november 2002 economisch eigenaar was van zijn perceel en hem kan daarom geen voorzienbaarheid van voor hem nadelige planologische wijziging worden tegengeworpen.
Appellant betoogt dat de schade tot het normaal maatschappelijk risico behoort en voert aan dat het realiseren van bebouwing tegen de rand van het dorp een normaal maatschappelijke ontwikkeling is en dat die ontwikkeling past in het provinciale beleid en bovendien op een afstand van ruim 100 m tot de woning heeft plaatsgevonden.
Volgens de vennootschap lijdt zij schade in de vorm van waardevermindering van de gronden als gevolg van het nieuwe bestemmingsplan omdat, naar zij stelt, de mogelijkheid om op de gronden een supermarkt te vestigen, daardoor is komen te vervallen.
De invoering van de Omgevingswet is alweer uitgesteld. Op 1 april 2020 is de Tweede Kamer door minister Van Veldhoven voor Milieu en Wonen op de hoogte gebracht. Ondanks dat het 1 april was is het geen grap. Deze keer is het de Coronacrisis die de emmer doet overlopen. Door de samenloop van de grote inzet die van de overheden gevraagd wordt voor de implementatie van de Omgevingswet en de bestrijding van de Coronacrisis wil de minister niet langer vasthouden aan de invoeringsdatum van 1 januari 2020. Het bevoegd gezag kan zich nu eerst richten op het belangrijkste: De bestrijding van het Coronavirus.
Halverwege maart ben ik teruggekomen van de jaarlijkse Gloudemans wintersport. Onderweg naar de bergen, ter hoogte van de bruinkoolmijnen bij Jackerath, hoorden wij dat de coronamaatregelen in Nederland werden aangescherpt. Via het inmiddels krakende radiosignaal van Radio 2 werd duidelijk dat publieke bijeenkomsten werden verboden en dat er zoveel mogelijk vanuit huis moet worden gewerkt.
Thuiswerkend Nederland zit achter de keukentafel, een bureau of in de tuin. Tussen het werken en videobellen door kan worden genoten van het uitzicht naar buiten. Wellicht valt juist nu op dat het nieuwe gebouw aan de overzijde toch wel erg groot is. De kans bestaat dat veel aanvragen om planschade worden ingediend. Tot wanneer dient een aanvraag om tegemoetkoming in de planschade in behandeling te worden genomen?
Appellant is eigenaar van gronden met een bedrijfsbestemming. Als gevolg van een bestemmingswijziging worden de gronden bestemd voor een uit te werken bestemming voor woningbouw.
Een eigenaar van een jachthaven stelt planschade te hebben geleden als gevolg van een bestemmingsplan op grond waarvan het gebruik van de wateren voor ligplaatsen voor woonboten niet langer zijn toegestaan. De aanvraag was afgewezen omdat er geen sprake was van een planologisch nadelige situatie.
Als gevolg van de komst van windturbines is de schade voor een omliggende woning bepaald op minder dan 2% van de waarde van de woning. Appellant kan zich hier niet mee verenigen.
Actieve risicoaanvaarding is aangenomen op basis van een structuurplan. Appellant is van oordeel dat de contouren en begrenzingen van het plangebied op de bij het structuurplan behorende kaart niet volstrekt duidelijk zijn.
De eigenaar van gronden met een bedrijfsbestemming had de mogelijkheid om twee bedrijfswoningen per bedrijf te bouwen. In het nieuwe bestemmingsplan komt deze mogelijkheid te vervallen. Dit planologische nadeel wordt in natura gecompenseerd.
Als gevolg van de komst van een nieuwe weg stelt aanvrager schade te hebben geleden. Het debat in hoger beroep gaat onder meer over de omvang van het normaal maatschappelijk risico.
Appellant, een restaurant in Hoofddorp, heeft een verzoek om nadeelcompensatie ingediend vanwege reconstructiewerkzaamheden als gevolg waarvan de rechtstreekse toegang tot het restaurant is afgesloten.
Aanvragers stellen schade te ondervinden als gevolg van een plan dat het voor een café mogelijk maakt een vlonderterras aan te leggen aan de Maas. De deskundige had het normaal maatschappelijk risico vastgesteld op 2%. De rechtbank heeft overwogen dat de aanleg van een terras een normaal maatschappelijke ontwikkeling is waarmee aanvragers rekening hadden kunnen houden en heeft het normaal maatschappelijk risico verhoogd naar 4%.
Als gevolg van de komst van vijf woningen stelt aanvrager schade te hebben geleden. Tussen partijen is de omvang van het normaal maatschappelijk risico in geschil.
Aanvrager stelt schade te hebben geleden als gevolg van een verleende vrijstelling en bouwvergunning. De derdebelanghebbende is van oordeel dat voor de waardedaling onjuiste uitgangspunten zijn gehanteerd.
Appellant claimt schade aan zijn woning (scheur- en schimmelvorming) als gevolg van werkzaamheden van het waterschap aan de Elsbemden te Maasbree. In hoger beroep draait het om de vraag of het verzoek afgewezen mocht worden op basis van het advies van de deskundigencommissie.
Vanuit ons nieuwe kantoor bedanken wij u voor de plezierige samenwerking in 2019. Vol duurzame energie en met een flinke werklust maken wij graag samen met u ook van 2020 een succesvol jaar. Dat doen we met veel plezier, inzet en professionaliteit vanuit onze visie: Down to Earth.
