Appellant is eigenaar van gronden waarop de bouw- en gebruiksmogelijkheden zijn beperkt. Onder het oude planologische regime worden de gronden gewaardeerd op € 750.000,00 en onder het nieuwe planologische regime op € 5.000,00, aldus een waardedaling van € 745.000,00. Ter discussies staat de taxatie.
Appellant is eigenaar van gronden met een bedrijfsbestemming. Als gevolg van een bestemmingswijziging worden de gronden bestemd voor een uit te werken bestemming voor woningbouw.
Een eigenaar van een jachthaven stelt planschade te hebben geleden als gevolg van een bestemmingsplan op grond waarvan het gebruik van de wateren voor ligplaatsen voor woonboten niet langer zijn toegestaan. De aanvraag was afgewezen omdat er geen sprake was van een planologisch nadelige situatie.
Als gevolg van de komst van windturbines is de schade voor een omliggende woning bepaald op minder dan 2% van de waarde van de woning. Appellant kan zich hier niet mee verenigen.
Actieve risicoaanvaarding is aangenomen op basis van een structuurplan. Appellant is van oordeel dat de contouren en begrenzingen van het plangebied op de bij het structuurplan behorende kaart niet volstrekt duidelijk zijn.
De eigenaar van gronden met een bedrijfsbestemming had de mogelijkheid om twee bedrijfswoningen per bedrijf te bouwen. In het nieuwe bestemmingsplan komt deze mogelijkheid te vervallen. Dit planologische nadeel wordt in natura gecompenseerd.
Als gevolg van de komst van een nieuwe weg stelt aanvrager schade te hebben geleden. Het debat in hoger beroep gaat onder meer over de omvang van het normaal maatschappelijk risico.
Aanvragers stellen schade te ondervinden als gevolg van een plan dat het voor een café mogelijk maakt een vlonderterras aan te leggen aan de Maas. De deskundige had het normaal maatschappelijk risico vastgesteld op 2%. De rechtbank heeft overwogen dat de aanleg van een terras een normaal maatschappelijke ontwikkeling is waarmee aanvragers rekening hadden kunnen houden en heeft het normaal maatschappelijk risico verhoogd naar 4%.
Als gevolg van de komst van vijf woningen stelt aanvrager schade te hebben geleden. Tussen partijen is de omvang van het normaal maatschappelijk risico in geschil.
Aanvrager stelt schade te hebben geleden als gevolg van een verleende vrijstelling en bouwvergunning. De derdebelanghebbende is van oordeel dat voor de waardedaling onjuiste uitgangspunten zijn gehanteerd.
In geschil is of het college zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat de planschade voorzienbaar was op basis van een aanwijzingsbesluit van 22 september 2005. Appellant heeft de woning op 24 augustus 2006 gekocht en was tot 27 november 2017 eigenaar van de woning.
Appellant heeft het college verzocht hem tegemoet te komen in de planschade. Met de inwerkingtreding van dit bestemmingsplan heeft het perceel van appellant een woonbestemming gekregen en is de agrarische bestemming die op dit perceel rustte komen te vervallen. Hierdoor is dit perceel in waarde gedaald. Verder brengt de bestemmingswijziging inkomensschade met zich, omdat op het perceel niet langer een agrarisch bedrijf kan worden geëxploiteerd, aldus appellant.
Appellant voert in hoger beroep tevergeefs aan dat de rechtbank niet heeft onderkend dat voor de door de SAOZ uitgebrachte taxatie hetzelfde geldt als voor het door hem ingebrachte taxatierapport, namelijk dat die pas jaren na de planwijziging is opgemaakt.
Appellant bestrijdt dat het op het moment dat hij zijn woonhuis kocht kenbaar was dat het uitwerkingsplan was vastgesteld en dat het ontwerp ervan ter inzage heeft gelegen.
Ter discussie staat de maximale planologische invulling van de tuingrond van appellant. De SAOZ heeft geoordeeld dat voor bebouwing rekening dient te worden gehouden met een afstand tot beide zijdelingse perceelgrenzen van 2 meter wegens gevelopeningen. Appellant stelt dat de SAOZ diende uit te gaan van bebouwing tot op de perceelsgrens.
“O wind, als winter komt, laat lente niet lang op zich wachten”. Met deze mooie woorden van de Engelse dichter Percy Bysshe Shelley (1792-1822), een stevige oostenwind en Nederland bedekt onder een laag sneeuw, zie ik de datum van 1 januari 2022 dichterbij komen. De datum 1 januari 2022 is nog steeds de datum waarop wordt beoogd de Omgevingswet in werking te laten treden. Dit lijkt ver weg, maar voor veel projecten waarbij wordt overwogen als sluitstuk het grondbeleidsinstrument “onteigening” in te (moeten) zetten, is een afweging op dit moment de moeite waard en is het aan te bevelen nu voorbereidingen te treffen.
Bij inschrijving worden in pacht aangeboden de percelen cultuurgrond, gelegen aan de Bestseweg (kavel 1), nabij De Geer (kavel 2), Kempenweg (kavel 3), Koningshof (kavel 4) te Oirschot, en Hillestraat (kavel 5) te Oost-, West- en Middelbeers.
De inschrijving eindigt op 27 januari 2021 om 12.00 uur.
Appellant is eigenaar van een perceel op het industrieterrein van Schagerbrug. Als gevolg van een planologische wijziging waren de bouwmogelijkheden op dat perceel beperkt. Niet in geschil is dat het voorontwerp bestemmingsplan voldoende is om voorzienbaarheid tegen te werpen. Het voorontwerp is vanaf 10 maart 2011 ter inzage gelegd en voorafgaand daaraan zijn folders verspreid om het voorontwerp onder de aandacht te brengen. De vraag staat centraal of op basis van deze openbaarmaking aanleiding bestond om er rekening mee te houden dat het voorontwerp betrekking heeft op het gebied waar het perceel is gelegen en dat daarom van appellant mocht worden verwacht dat hij het voorontwerp zou raadplegen.
Door de adviseur van het college is vastgesteld dat de waarde van de woning van appellant van € 625.000,00 naar € 613.000,00 is gedaald. Deze waardedaling valt onder het wettelijk forfait voor het normaal maatschappelijk risico. Nadien is gebleken dat de woning voor € 471.500,00 is verkocht. Omdat dit bedrag sterk afwijkt van de taxatie heeft het college een nieuw advies gevraagd bij een andere deskundige. Die deskundige stelt vast dat de woning onder het oude planologische regime een waarde had van € 440.000,00. De waardedaling zou voorts niet meer bedragen dan het wettelijk forfait, zodat geen aanspraak bestaat op een tegemoetkoming in de planschade.
Sinds 2008 wil de wetgever af van planschadevergoedingen voor planschade die voortvloeit uit een nog nader uit te werken bestemming. Mijn collega Klaas Verbeek heeft in zijn vorige blog een introductie geschreven over de flexibiliteit van de planschadebeoordeling. Ik neem het stokje over en ga in op wat de komst van het zesde lid in artikel 6.1 van de Wro voor gevolgen heeft gehad op planschade.
Vaak gaat het over kleine stukjes en dus ook niet over grote bedragen: reststroken taxeren. Het lijkt zo eenvoudig, maar vaak is het dat niet. Iedere situatie is namelijk anders en leidt tot een ander gesprek met de potentiële kopers in kwestie. Daarom krijgen wij geregeld vragen en taxatieverzoeken van gemeenten die stoeien met hun reststrokenbeleid. Om een idee te geven hoe de waardering van die paar vierkante meter tot stand komt, bespreek ik vier zaken waar we zoal rekening mee houden.
Appellant is eigenaar van een agrarisch bedrijf in het buitengebied van Lelystad. In de nabijheid van dit bedrijf is een diergeneeskundig instituut gevestigd. Daartoe is in een nieuw planologisch regime opgenomen dat evenhoevigen niet langer zijn toegestaan.
Appellant is eigenaar van een woning en stelt een waardevermindering te hebben ondervonden als gevolg van de komst van een nieuw agrarisch bedrijf. Het agrarisch bedrijf is mogelijk gemaakt door een wijzigingsbesluit. Door het college is het normaal maatschappelijk risico vastgesteld op 4%. Het betreft een normaal maatschappelijke ontwikkeling en past in het meerjarig gemeentelijk ruimtelijk beleid, aldus het college.
Wij werken voor veel opdrachtgevers aan een beter en mooier Nederland. Dat steeds meer opdrachtgevers onze aanpak waarderen blijkt wel uit het feit dat wij dit jaar zijn beloond met een FD Gazellen Award. De FD Gazellen Award is een prestigieuze prijs die door het Financieel Dagblad aan de snelst groeiende bedrijven van Nederland wordt uitgereikt.
Verzoek om nadeelcompensatie (schade door omzetdaling) wegens project Kustwerk Katwijk is afgewezen. Appellante exploiteert een mobiele viskiosk op de Boulevard in Katwijk. Voor deze kiosk moet jaarlijks een standplaatsvergunning worden aangevraagd.
Het betreft hier een verzoek om vergoeding van schade in de vorm van een vermindering van de waarde van de woning van appellant door het Tracébesluit Rijksweg A74.
Appellant had verzocht om tegemoetkoming in de schade als gevolg van het vervallen van de ligplaats van salonboten van appellant. Door het college is dit verzoek opgevat als een aanvraag om planschade op grond van artikel 6.1 Wro. Door de deskundige van het college is geadviseerd de aanvraag af te wijzen omdat de activiteiten onder het oude planologische regime reeds onder het overgangsrecht vielen. Het college heeft dit advies overgenomen.
Appellant kan zich niet verenigen met de door de deskundige verrichte taxatie en heeft daartoe een contra-expertise laten opstellen. Voorts is tevens naar aanleiding van die contra-expertise een taxatie verricht. De Afdeling concludeert dat op de elementen situeringswaarde, bedrijfswoning en milieucategorie de contra-expertise terecht opmerkingen zijn geplaatst. Omtrent het aspect verkeersbewegingen wordt de contra-expertise niet gevolgd.
Appellant kan zich niet verenigen met de door de schadecommissie verrichte taxatie en heeft daartoe een contra-expertise laten opstellen. De schadecommissie heeft in nadere adviezen uiteengezet dat zij een afwijkend oordeel/uitgangspunt heeft omtrent de objectafbakening, objectkenmerken en het gegeven dat het object is verhuurd
Onlangs is op 9 oktober 2020 arrest gewezen in de zaak gemeente Harlingen tegen Spaansen. In deze zaak wordt de zeldzame combinatie van rechtsgebieden: staatssteun en onteigening behandeld door Rechtbank, Hof en Hoge Raad.
