In deze zaak zijn partijen verdeeld over de vraag of het college de in het advies van de SAOZ opgenomen taxatie aan zijn besluit ten grondslag mocht leggen en meer in het bijzonder of het college het verschil tussen de woz-waarde en de taxatie van de woning van belanghebbende in het kader van planschade deugdelijk heeft gemotiveerd.
De eigenaar van een garagebedrijf heeft een aanvraag om planschade ingediend omdat de mogelijkheid om een supermarkt te realiseren is wegbestemd. Naar oordeel van het college kan aanvrager passieve risicoaanvaarding worden tegengeworpen.
De Afdeling stelt vast dat vanaf 2 juni 2010 voorzienbaar was dat de bouwmogelijkheden voor een verkooppunt voor brandstoffen zou komen te vervallen. De eigenaar betoogt dat van hem niet kon worden verwacht om een bouwplan in te dienen omdat een provinciale uitwegvergunning benodigd was.
Aanvrager is op 1 april 1980 eigenaar geworden van het perceel. Op dat moment voorzag het bestemmingsplan niet in de oprichting van een vrijstaande woning. Een bestemmingsplan in 1988 maakte de bouw van een vrijstaande woning mogelijk. In het nieuwe bestemmingsplan uit 2013 is deze bouwmogelijkheid weer komen te vervallen. Niet in geschil is dat het nadeel uitsluitend bestaat uit het wegvallen van dit tijdelijke voordeel.
Appellant is eigenaar dan wel pachter van verschillende agrarische percelen. De agrarische bestemming is gewijzigd naar een bestemming voor ”Wonen – Uit te werken”. In een eerdere tussenuitspraak had de Afdeling overwogen dat de uit te werken bestemming als nieuw planologisch regime niet bij de planvergelijking dient te worden betrokken. Dat betekent echter niet dat het bouwverbod en het wegbestemmen van het agrarisch gebruik niet bij de planvergelijking moet worden betrokken.
Aanvrager stelt schade te hebben geleden als gevolg van de wijziging van de minimale omvang van het bouwperceel. Ter discussie staat de vraag of sprake is van actieve risicoaanvaarding.
Volgens het advies van de Adviescommissie is de planschade die belanghebbende ten gevolge van het nieuwe bestemmingsplan lijdt vooral het gevolg van de nieuwe mogelijkheid om ter plaatse boven winkels woningen te realiseren.
MVAP betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat de planologische verandering voor belanghebbenden ten tijde van de koop van hun perceel voorzienbaar was. De Afdeling stelt dat de passages uit de Wijkvisie voor belanghebbenden aanleiding moeten zijn om ten tijde van de koop van hun woning op 21 mei 2004 rekening te houden met de kans dat winkelcentrum Stokhorst zou worden gesloopt en zou worden herbouwd met boven de winkels woningen.
Een horecaondernemer heeft een verzoek om schadevergoeding ingediend als gevolg van een bestemmingsplan op grond waarvan op korte afstand van het pand en het daarbij behorende terras meer bebouwing mogelijk wordt gemaakt waardoor de horecaonderneming minder zichtbaar is vanaf het plein en de bezonning op het terras afneemt. Ter discussie staat of er sprake is van een causaal verband tussen de geconstateerde omzetdaling in de jaarrekeningen en de gewijzigde situatie.
Verschillende eigenaren stellen schade te hebben ondervonden als gevolg van de windturbines. In deze zaken had het college in afwijking van het advies van de SAOZ de aanvragen afgewezen. Daarbij heeft het college betrokken de in de bouwverordening opgenomen ontheffingsbepalingen en is door het college het normaal maatschappelijk risico vastgesteld op 5%.
Deze zaak betreft de afwijzing van het verzoek om tegemoetkoming in planschade vanwege de vrijstelling voor de aanleg van een geluidsscherm. Het verzoek is afgewezen omdat er volgens het advies van de SAOZ ten tijde van de investeringsbeslissing sprake is van voorzienbaarheid op basis van het bestemmingsplan "Landelijk gebied”.
Het gaat hier om een verzoek om nadeelcompensatie vanwege gestelde waardevermindering van de woning door Tracébesluit A4 Dinteloord-Bergen op Zoom.
Planologisch gezien is de bouwhoogte in de nabijheid van de woning van appellant toegenomen. Het geschil tussen partijen ziet op de vraag of bij de planvergelijking mocht worden uitgegaan van de feitelijk bestaande bouwhoogte van het gebouw van 16,2 meter (zoals toegestaan onder het overgangsrecht) of van de met dat plan toegestane bouwhoogte van 12 meter.
Appellant is eigenaar van een onroerende zaak en stelt directe planschade te hebben ondervonden. De aanvraag is afgewezen omdat het voorontwerp van het nieuwe bestemmingsplan vanaf 31 mei 2013 ter inzage is gelegd, de koopovereenkomst op 7 oktober 2013 is gesloten en ten tijde van de koop dus rekening diende te worden gehouden met de negatieve planologische ontwikkeling.
Appellant heeft in 1994 zijn woning gekocht en in eigendom verkregen. Reeds voor het moment van aankoop had de gemeente een Kadernotitie vastgesteld dat als een concreet beleidsvoornemen kan worden aangemerkt. Op basis van de Kadernotitie had een redelijk denkend en handelend koper er rekening mee te houden dat de betreffende ontwikkeling zou worden gerealiseerd.
Regelmatig wordt in een planschade- of nadeelcompensatieprocedure, de woz-waarde van een woning “ingebracht”. Veelal komt dit uit de koker van de aanvrager die zich wellicht afvraagt waarom hetzelfde bestuursorgaan ten aanzien van de te heffen belasting een hogere waarde hanteert dan in de schadeprocedure.
Appellante heeft een aanvraag ingediend om nadeelcompensatie en tegemoetkoming in planschade in verband met de herontwikkeling van het Raadhuisplein. Bij besluit van 16 augustus 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Smallingerland appellante een vergoeding van € 20.434,00 als nadeelcompensatie voor het jaar 2012 toegekend en een aanvraag om tegemoetkoming in planschade afgewezen. Volgens het college is de planologische situatie voor appellante niet verslechterd. De bereikbaarheid van het bedrijfspand is niet verminderd en de parkeervoorzieningen zijn eerder verbeterd dan verslechterd.
Appellante is eigenaar van een aantal percelen en heeft deze percelen in gebruik ten behoeve van een agrarisch bedrijf. Zij heeft een verzoek om nadeelcompensatie ingediend, verband houdende met de peilopzet van de Maas en de vernatting van de percelen. Dit verzoek is afgewezen. Appellante betoogt dat de minister heeft miskend dat de adviescommissie de verkeerde rekenmethode heeft toegepast bij het bepalen van het oorzakelijk verband tussen de peilopzet en de gestelde schade.
De Afdeling had eerder geoordeeld dat het college binnen een gestelde termijn een motivering diende te verstrekken tussen de vastgestelde waarden in het kader van de beoordeling van de planschade en de vastgestelde woz-waarden. Die termijn is opgebruikt verstreken. Het college heeft ook niet om verlenging van deze termijn gevraagd.
Appellant wordt geconfronteerd met een vergroting van een agrarisch bouwblok in de directe nabijheid. Ter discussie staat de maximaal planologische invulling voor de geuroverlast.
Appellant kan zich niet verenigen met het deskundigenadvies van de SAOZ dat de gemeente aan haar besluit ten grondslag heeft gelegd. In hoger beroep is een second opinion van Gloudemans overgelegd.
Appellant kan zich niet verenigen met het deskundigenadvies dat de gemeente aan haar besluit ten grondslag heeft gelegd. In beroep is een second opinion overgelegd.
Het normaal maatschappelijk risico is vastgesteld op 4% van de waarde van de woning. Daardoor resteert van de waardedaling van € 15.000,00, € 4.600,00 aan tegemoetkoming in de planschade. De derdebelanghebbende kan zich hier niet mee verenigen en heeft bij de Afdeling aangevoerd dat een normaal maatschappelijk risico van 5% aan de orde dient te zijn.
Deze week een aantal uitspraken over de afwijzing van een verzoek om schadevergoeding van inwoners van Venlo. Zij hadden de voormalige minister van Infrastructuur en Milieu (nu: Infrastructuur en Waterstaat) gevraagd om de waardedaling van hun woning te compenseren als gevolg van het ‘tracébesluit Rijksweg A74’.
Appellant heeft een verzoek om nadeelcompensatie ingediend wegens het verbod op gebruik als prostitutie-inrichting waardoor zijn panden in waarde zijn gedaald.
Appellant is eigenaar van een woning op korte afstand van een hoogspanningsverbinding. De planologische wijziging heeft tot gevolg dat de zwaarte van de hoogspanningsverbinding zal toenemen van een gecombineerde 380/150 kV-lijn naar een 380/380 kV-lijn. De vraag staat centraal of appellant als gevolg van deze wijziging in een planologisch nadelige situatie is komen te verkeren.
Bij besluit van 26 maart 2018 heeft de minister van Infrastructuur en Waterstaat een verzoek om nadeelcompensatie in verband met het tracébesluit weguitbreiding Schiphol-Amsterdam-Almere afgewezen.
Besluit van 3 april 2020, nr. 2020000680 tot aanwijzing van een onroerende zaak ter onteigening in de gemeente Haarlemmermeer krachtens artikel 78 van de Onteigeningswet (onteigeningsplan De Veldpost)
Namens de rechtsvoorganger van North Sea Port (beheerder en eigenaar van het havengebied Sloehaven ten oosten van Vlissingen) is een verzoek om nadeelcompensatie ingediend wegens de wijziging van de begrenzing van het Natura 2000-gebied “Westerschelde & Saeftinghe”. North Sea Port stelt als gevolg van wijzigingsbesluit 19,1 miljoen schade te lijden omdat het niet meer mogelijk is om perceel B3 te ontwikkelen en ter plaatse van B3 een nieuwe natte ontsluiting van het havengebied aan te leggen ten behoeve van de percelen B1 en B2.
Binnen de Wethoudersvereniging zijn de wethouders het erover eens: actieve grondpolitiek is in bepaalde gevallen nodig. Een aantal jaren geleden gaven de bestuurders eerder de voorkeur aan een passieve grondpolitiek als uitgangspunt. Er is dus een verschuiving te herkennen van passieve naar actieve grondpolitiek.
