In deze zaak heeft de Afdeling eerder in een tussenuitspraak overwogen dat een verkeerde etmaalintensiteit als uitgangspunt diende te worden gehanteerd. Als gevolg van de gewijzigde etmaalintensiteit is onderzoek gedaan naar de geluidsbelasting en is vervolgens aan Gloudemans verzocht om te adviseren over de planschade.
Appellant stelt schade te hebben geleden als gevolg van de komst van de A73. Bij de Afdeling staat onder meer ter discussie of bij de oude planologische situatie rekening diende te worden gehouden met de mogelijkheid om een geluidscherm op te richten met een hoogte van 15 m.
Onderhavige uitspraak ziet op directe schade.
De rechtbank heeft geoordeeld dat het college appellant voorzienbaarheid kon tegenwerpen. Appellant komt in hoger beroep op tegen dit oordeel. Volgens appellant blijkt uit de door hem overgelegde stukken dat hij in de periode van 28 mei 2001 tot 25 november 2002 economisch eigenaar was van zijn perceel en hem kan daarom geen voorzienbaarheid van voor hem nadelige planologische wijziging worden tegengeworpen.
Appellant betoogt dat de schade tot het normaal maatschappelijk risico behoort en voert aan dat het realiseren van bebouwing tegen de rand van het dorp een normaal maatschappelijke ontwikkeling is en dat die ontwikkeling past in het provinciale beleid en bovendien op een afstand van ruim 100 m tot de woning heeft plaatsgevonden.
Volgens de vennootschap lijdt zij schade in de vorm van waardevermindering van de gronden als gevolg van het nieuwe bestemmingsplan omdat, naar zij stelt, de mogelijkheid om op de gronden een supermarkt te vestigen, daardoor is komen te vervallen.
Het normaal maatschappelijk risico in deze zaak was vastgesteld op de forfaitaire drempel van 2%. De Afdeling stelt vast dat het perceel de aanduiding "Extensiveringsgebied wonen" had, met als gevolg dat bij een afbouw van agrarische activiteiten binnen het gebied of ten behoeve van ruimtelijke kwaliteitswinst de bouw van een extra woning mogelijk was. Daarnaast is gebruikgemaakt van de zogenoemde "Ruimte-voor-Ruimte-regeling". Dat betekent naar oordeel van de Afdeling dat de ontwikkeling in ieder geval deels binnen het door de gemeente gevoerde beleid en in ieder geval ten dele in de lijn van de verwachtingen lag. Het normaal maatschappelijk risico van 2% kan daarom geen stand houden.
Het appartement van appellant werd op de peildatum bedrijfsmatig geëxploiteerd voor de verhuur. Door de planologische wijziging wordt (beperkte) overlast ondervonden. Door de deskundige is de schade bepaald door uit te gaan van een huurwaardeverlaging.
Het college heeft de voorzienbaarheid van de uitbreiding van het sportpark gebaseerd op de passage in de toelichting bij het bestemmingsplan en op het raadsvoorstel.
Door appellant wordt aangevoerd dat niet inzichtelijk is hoe de waarden van de woning tot stand zijn gekomen. De Afdeling analyseert de door de SAOZ gewaardeerde schade die neerkomt op een waardevermindering van de woning van ongeveer 4,6 procent. Dat betekent dat de waardevermindering zich in (de bovenkant van) de in de praktijk gehanteerde schadecategorie “enigszins nadelig” (met een waardevermindering van 1 tot 5 procent) bevindt.
In deze zaak staat ter discussie of het overgangsrecht bij directe planschade dient te worden betrokken.
Door de planschadeadviseur is conform de procedureverordening een taxateur ingeschakeld om de waarde voor en waarde na vast te stellen. De taxateur is door de planschadeadviseur ingeschakeld. De Afdeling stelt vast dat op het college de plicht rust zich er onder meer van te vergewissen dat de door de adviseur ingeschakelde taxateur ter zake deskundig is en dat zijn advies zorgvuldig tot stand is gekomen.
In deze zaak staat ter discussie of door de verkregen vrijstelling voor een burgerwoning, een negatieve invloed heeft op het bedrijf van appellant. De Afdeling stelt vast dat onder het oude planologische regime op het perceel waar met een vrijstelling een burgerwoning mogelijk is gemaakt, een bedrijfswoning kon worden gerealiseerd.
Door de planschadeadviseur is geconcludeerd dat woningbouw in de betreffende kern in beginsel een normaal maatschappelijke ontwikkeling is en deze ontwikkeling past binnen het gevoerde beleid. Ondanks dat niet aan alle overige omstandigheden is voldaan betekent dit volgens de Afdeling dat de ontwikkeling in ieder geval deels in de lijn der verwachting lag. Reeds hierom kan de conclusie dat geen aanleiding bestaat een hoger normaal maatschappelijk risico dan het wettelijk minimumforfait van 2% aan te nemen, geen stand houden.
In het planschaderecht is niet de feitelijke situatie van belang, waarop de marktwaarde wordt gebaseerd, maar de situatie zoals die planologisch kan zijn. Uitgegaan wordt van de maximale invulling van het oude en het nieuwe planologische regime. De redelijk denkend en handelend koper wordt in het planschaderecht geacht hiermee rekening te houden.
Appellant claimt schade aan zijn woning (scheur- en schimmelvorming) als gevolg van werkzaamheden van het waterschap aan de Elsbemden te Maasbree. In hoger beroep draait het om de vraag of het verzoek afgewezen mocht worden op basis van het advies van de deskundigencommissie.
Vanuit ons nieuwe kantoor bedanken wij u voor de plezierige samenwerking in 2019. Vol duurzame energie en met een flinke werklust maken wij graag samen met u ook van 2020 een succesvol jaar. Dat doen we met veel plezier, inzet en professionaliteit vanuit onze visie: Down to Earth.
Liander heeft op verzoek van het college van Gedeputeerde Staten van Noord-Holland kabels verlegd wegens de aanpassingen aan de N23 Westfrisiaweg en vervolgens een verzoek om nadeelcompensatie ingediend. Een deel van dit verzoek is gehonoreerd. Een deel is afgewezen onder verwijzing naar de Schadevergoedingsregeling verlegging kabels en leidingen buiten het beheergebied van de Provincie Noord-Holland.
In geschil is of het college zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat de planschade voorzienbaar was op basis van een aanwijzingsbesluit van 22 september 2005. Appellant heeft de woning op 24 augustus 2006 gekocht en was tot 27 november 2017 eigenaar van de woning.
Appellant heeft het college verzocht hem tegemoet te komen in de planschade. Met de inwerkingtreding van dit bestemmingsplan heeft het perceel van appellant een woonbestemming gekregen en is de agrarische bestemming die op dit perceel rustte komen te vervallen. Hierdoor is dit perceel in waarde gedaald. Verder brengt de bestemmingswijziging inkomensschade met zich, omdat op het perceel niet langer een agrarisch bedrijf kan worden geëxploiteerd, aldus appellant.
Appellant voert in hoger beroep tevergeefs aan dat de rechtbank niet heeft onderkend dat voor de door de SAOZ uitgebrachte taxatie hetzelfde geldt als voor het door hem ingebrachte taxatierapport, namelijk dat die pas jaren na de planwijziging is opgemaakt.
Appellant bestrijdt dat het op het moment dat hij zijn woonhuis kocht kenbaar was dat het uitwerkingsplan was vastgesteld en dat het ontwerp ervan ter inzage heeft gelegen.
Ter discussie staat de maximale planologische invulling van de tuingrond van appellant. De SAOZ heeft geoordeeld dat voor bebouwing rekening dient te worden gehouden met een afstand tot beide zijdelingse perceelgrenzen van 2 meter wegens gevelopeningen. Appellant stelt dat de SAOZ diende uit te gaan van bebouwing tot op de perceelsgrens.
In de gemeente Bergen heeft een planologische wijziging plaatsgevonden waarbij de bouwmogelijkheden van een woonwijk zijn beperkt. In het oude uitbreidingsplan gold voor de percelen de bestemming “Villa’s en Landhuizen”. Deze bestemming wordt in het nieuwe planologische regime zodanig beperkt dat er maximaal een woning mag worden gebouwd van 2.200 m³. Appellanten stellen directe planschade voor de beperking van de bouwmogelijkheden op het eigen perceel.
Appellant heeft een verzoek om schadevergoeding ingediend vanwege het Tracébesluit N18 Varsseveld – Enschede dat voorziet in de aanleg van het nieuwe Tracé N19 in de nabijheid van zijn bedrijfswoningen. Er is een stuk van zijn grond aangekocht dat benodigd was voor aanleg van het Tracé. Appellant stelt waardevermindering van zijn bedrijfswoningen en agrarisch bedrijf. Omdat dit rechtstreeks voortvloeit uit de nieuwe planologische grondslag (het Tracébesluit) wordt het beoordeeld naar de maatstaven voor tegemoetkoming in planschade.
In deze zaak zijn partijen verdeeld over de vraag of het college de in het advies van de SAOZ opgenomen taxatie aan zijn besluit ten grondslag mocht leggen en meer in het bijzonder of het college het verschil tussen de woz-waarde en de taxatie van de woning van belanghebbende in het kader van planschade deugdelijk heeft gemotiveerd.
Appellant heeft een schadevergoeding ontvangen in verband met de komst van de polderbaan, mogelijk gemaakt door het bestemmingsplan Schiphol-West en omgeving.
De eigenaar van een garagebedrijf heeft een aanvraag om planschade ingediend omdat de mogelijkheid om een supermarkt te realiseren is wegbestemd. Naar oordeel van het college kan aanvrager passieve risicoaanvaarding worden tegengeworpen.
De Afdeling stelt vast dat vanaf 2 juni 2010 voorzienbaar was dat de bouwmogelijkheden voor een verkooppunt voor brandstoffen zou komen te vervallen. De eigenaar betoogt dat van hem niet kon worden verwacht om een bouwplan in te dienen omdat een provinciale uitwegvergunning benodigd was.
Aanvrager is op 1 april 1980 eigenaar geworden van het perceel. Op dat moment voorzag het bestemmingsplan niet in de oprichting van een vrijstaande woning. Een bestemmingsplan in 1988 maakte de bouw van een vrijstaande woning mogelijk. In het nieuwe bestemmingsplan uit 2013 is deze bouwmogelijkheid weer komen te vervallen. Niet in geschil is dat het nadeel uitsluitend bestaat uit het wegvallen van dit tijdelijke voordeel.
