In deze zaak zijn partijen verdeeld over de vraag of het college de in het advies van de SAOZ opgenomen taxatie aan zijn besluit ten grondslag mocht leggen en meer in het bijzonder of het college het verschil tussen de woz-waarde en de taxatie van de woning van belanghebbende in het kader van planschade deugdelijk heeft gemotiveerd.
De eigenaar van een garagebedrijf heeft een aanvraag om planschade ingediend omdat de mogelijkheid om een supermarkt te realiseren is wegbestemd. Naar oordeel van het college kan aanvrager passieve risicoaanvaarding worden tegengeworpen.
De Afdeling stelt vast dat vanaf 2 juni 2010 voorzienbaar was dat de bouwmogelijkheden voor een verkooppunt voor brandstoffen zou komen te vervallen. De eigenaar betoogt dat van hem niet kon worden verwacht om een bouwplan in te dienen omdat een provinciale uitwegvergunning benodigd was.
Aanvrager is op 1 april 1980 eigenaar geworden van het perceel. Op dat moment voorzag het bestemmingsplan niet in de oprichting van een vrijstaande woning. Een bestemmingsplan in 1988 maakte de bouw van een vrijstaande woning mogelijk. In het nieuwe bestemmingsplan uit 2013 is deze bouwmogelijkheid weer komen te vervallen. Niet in geschil is dat het nadeel uitsluitend bestaat uit het wegvallen van dit tijdelijke voordeel.
Appellant is eigenaar dan wel pachter van verschillende agrarische percelen. De agrarische bestemming is gewijzigd naar een bestemming voor ”Wonen – Uit te werken”. In een eerdere tussenuitspraak had de Afdeling overwogen dat de uit te werken bestemming als nieuw planologisch regime niet bij de planvergelijking dient te worden betrokken. Dat betekent echter niet dat het bouwverbod en het wegbestemmen van het agrarisch gebruik niet bij de planvergelijking moet worden betrokken.
Aanvrager stelt schade te hebben geleden als gevolg van de wijziging van de minimale omvang van het bouwperceel. Ter discussie staat de vraag of sprake is van actieve risicoaanvaarding.
Volgens het advies van de Adviescommissie is de planschade die belanghebbende ten gevolge van het nieuwe bestemmingsplan lijdt vooral het gevolg van de nieuwe mogelijkheid om ter plaatse boven winkels woningen te realiseren.
MVAP betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat de planologische verandering voor belanghebbenden ten tijde van de koop van hun perceel voorzienbaar was. De Afdeling stelt dat de passages uit de Wijkvisie voor belanghebbenden aanleiding moeten zijn om ten tijde van de koop van hun woning op 21 mei 2004 rekening te houden met de kans dat winkelcentrum Stokhorst zou worden gesloopt en zou worden herbouwd met boven de winkels woningen.
Een horecaondernemer heeft een verzoek om schadevergoeding ingediend als gevolg van een bestemmingsplan op grond waarvan op korte afstand van het pand en het daarbij behorende terras meer bebouwing mogelijk wordt gemaakt waardoor de horecaonderneming minder zichtbaar is vanaf het plein en de bezonning op het terras afneemt. Ter discussie staat of er sprake is van een causaal verband tussen de geconstateerde omzetdaling in de jaarrekeningen en de gewijzigde situatie.
Verschillende eigenaren stellen schade te hebben ondervonden als gevolg van de windturbines. In deze zaken had het college in afwijking van het advies van de SAOZ de aanvragen afgewezen. Daarbij heeft het college betrokken de in de bouwverordening opgenomen ontheffingsbepalingen en is door het college het normaal maatschappelijk risico vastgesteld op 5%.
Deze zaak betreft de afwijzing van het verzoek om tegemoetkoming in planschade vanwege de vrijstelling voor de aanleg van een geluidsscherm. Het verzoek is afgewezen omdat er volgens het advies van de SAOZ ten tijde van de investeringsbeslissing sprake is van voorzienbaarheid op basis van het bestemmingsplan "Landelijk gebied”.
Het gaat hier om een verzoek om nadeelcompensatie vanwege gestelde waardevermindering van de woning door Tracébesluit A4 Dinteloord-Bergen op Zoom.
Planologisch gezien is de bouwhoogte in de nabijheid van de woning van appellant toegenomen. Het geschil tussen partijen ziet op de vraag of bij de planvergelijking mocht worden uitgegaan van de feitelijk bestaande bouwhoogte van het gebouw van 16,2 meter (zoals toegestaan onder het overgangsrecht) of van de met dat plan toegestane bouwhoogte van 12 meter.
Appellant is eigenaar van een onroerende zaak en stelt directe planschade te hebben ondervonden. De aanvraag is afgewezen omdat het voorontwerp van het nieuwe bestemmingsplan vanaf 31 mei 2013 ter inzage is gelegd, de koopovereenkomst op 7 oktober 2013 is gesloten en ten tijde van de koop dus rekening diende te worden gehouden met de negatieve planologische ontwikkeling.
Appellant heeft in 1994 zijn woning gekocht en in eigendom verkregen. Reeds voor het moment van aankoop had de gemeente een Kadernotitie vastgesteld dat als een concreet beleidsvoornemen kan worden aangemerkt. Op basis van de Kadernotitie had een redelijk denkend en handelend koper er rekening mee te houden dat de betreffende ontwikkeling zou worden gerealiseerd.
De invoering van de Omgevingswet is alweer uitgesteld. Op 1 april 2020 is de Tweede Kamer door minister Van Veldhoven voor Milieu en Wonen op de hoogte gebracht. Ondanks dat het 1 april was is het geen grap. Deze keer is het de Coronacrisis die de emmer doet overlopen. Door de samenloop van de grote inzet die van de overheden gevraagd wordt voor de implementatie van de Omgevingswet en de bestrijding van de Coronacrisis wil de minister niet langer vasthouden aan de invoeringsdatum van 1 januari 2020. Het bevoegd gezag kan zich nu eerst richten op het belangrijkste: De bestrijding van het Coronavirus.
Halverwege maart ben ik teruggekomen van de jaarlijkse Gloudemans wintersport. Onderweg naar de bergen, ter hoogte van de bruinkoolmijnen bij Jackerath, hoorden wij dat de coronamaatregelen in Nederland werden aangescherpt. Via het inmiddels krakende radiosignaal van Radio 2 werd duidelijk dat publieke bijeenkomsten werden verboden en dat er zoveel mogelijk vanuit huis moet worden gewerkt.
Thuiswerkend Nederland zit achter de keukentafel, een bureau of in de tuin. Tussen het werken en videobellen door kan worden genoten van het uitzicht naar buiten. Wellicht valt juist nu op dat het nieuwe gebouw aan de overzijde toch wel erg groot is. De kans bestaat dat veel aanvragen om planschade worden ingediend. Tot wanneer dient een aanvraag om tegemoetkoming in de planschade in behandeling te worden genomen?
Appellant is eigenaar van gronden met een bedrijfsbestemming. Als gevolg van een bestemmingswijziging worden de gronden bestemd voor een uit te werken bestemming voor woningbouw.
Een eigenaar van een jachthaven stelt planschade te hebben geleden als gevolg van een bestemmingsplan op grond waarvan het gebruik van de wateren voor ligplaatsen voor woonboten niet langer zijn toegestaan. De aanvraag was afgewezen omdat er geen sprake was van een planologisch nadelige situatie.
Als gevolg van de komst van windturbines is de schade voor een omliggende woning bepaald op minder dan 2% van de waarde van de woning. Appellant kan zich hier niet mee verenigen.
Actieve risicoaanvaarding is aangenomen op basis van een structuurplan. Appellant is van oordeel dat de contouren en begrenzingen van het plangebied op de bij het structuurplan behorende kaart niet volstrekt duidelijk zijn.
De eigenaar van gronden met een bedrijfsbestemming had de mogelijkheid om twee bedrijfswoningen per bedrijf te bouwen. In het nieuwe bestemmingsplan komt deze mogelijkheid te vervallen. Dit planologische nadeel wordt in natura gecompenseerd.
Als gevolg van de komst van een nieuwe weg stelt aanvrager schade te hebben geleden. Het debat in hoger beroep gaat onder meer over de omvang van het normaal maatschappelijk risico.
Appellant, een restaurant in Hoofddorp, heeft een verzoek om nadeelcompensatie ingediend vanwege reconstructiewerkzaamheden als gevolg waarvan de rechtstreekse toegang tot het restaurant is afgesloten.
Aanvragers stellen schade te ondervinden als gevolg van een plan dat het voor een café mogelijk maakt een vlonderterras aan te leggen aan de Maas. De deskundige had het normaal maatschappelijk risico vastgesteld op 2%. De rechtbank heeft overwogen dat de aanleg van een terras een normaal maatschappelijke ontwikkeling is waarmee aanvragers rekening hadden kunnen houden en heeft het normaal maatschappelijk risico verhoogd naar 4%.
Als gevolg van de komst van vijf woningen stelt aanvrager schade te hebben geleden. Tussen partijen is de omvang van het normaal maatschappelijk risico in geschil.
Aanvrager stelt schade te hebben geleden als gevolg van een verleende vrijstelling en bouwvergunning. De derdebelanghebbende is van oordeel dat voor de waardedaling onjuiste uitgangspunten zijn gehanteerd.
Appellant claimt schade aan zijn woning (scheur- en schimmelvorming) als gevolg van werkzaamheden van het waterschap aan de Elsbemden te Maasbree. In hoger beroep draait het om de vraag of het verzoek afgewezen mocht worden op basis van het advies van de deskundigencommissie.
Vanuit ons nieuwe kantoor bedanken wij u voor de plezierige samenwerking in 2019. Vol duurzame energie en met een flinke werklust maken wij graag samen met u ook van 2020 een succesvol jaar. Dat doen we met veel plezier, inzet en professionaliteit vanuit onze visie: Down to Earth.
