Eisers zijn sinds september 2005 eigenaar van de begane grond van een hoekpand en hebben op 7 april 2015 verzocht om een tegemoetkoming in schade als gevolg van de herinrichting van Plein ‘13 waardoor het pand verminderd bereikbaar is geworden.
Appellant huurde sinds 2004 een bedrijfsruimte in winkelcentrum ’t Loon waar zij de onderneming Hair & More exploiteerde. Bij besluit van 5 december 2011 heeft het college de eigenaren van het winkelcentrum een last onder bestuursdwang opgelegd strekkende tot sloop van het deel van het winkelcentrum, waar zich onder meer de bedrijfsruimte van appellant bevond. Dit gedeelte was op 29 november 2011 al door de eigenaren/verhuurder ontruimd wegens instortingsgevaar. Appellant stelt schade te hebben geleden omdat de onderneming op dit adres in het winkelcentrum in november 2011 is opgehouden te bestaan. Het geding spitst zich toe op de vraag of appellant schade heeft geleden als gevolg van het besluit van 5 december 2011 en zo ja, of deze schade voor vergoeding in aanmerking komt.
Expert Soest exploiteert een winkel in wit- en bruingoed, telecom en computers aan de Van Weedestraat 6, op de kruising met de Korte Melmweg en de Prins Bernhardlaan in het centrum van Soest. Tot oktober 2012 was de winkel gevestigd aan de Burgemeester Grothestraat 9 te Soest. Expert Soest stelt omzetschade te hebben geleden als gevolg van herinrichtingswerkzaamheden in de Van Weedestraat. Aan haar verzoek heeft zij ten grondslag gelegd dat zij schade heeft geleden als gevolg van het door het college genomen verkeersbesluit van 13 maart 2013 waarbij tijdelijk eenrichtingsverkeer is ingesteld op de Van Weedestraat en de Steenhofstraat.
Appellant exploiteerde van 1979 tot 2011 een tankstation en garage aan de Boskantseweg te Sint-Oedenrode. De doorgaande rijbaan op de Boskantseweg is in 1998 afgesloten met betonbanden en een haag en de weg is aangesloten op de Zuidelijke Randweg. Appellant stelt dat de afsluiting van de doorgaande weg schade heeft veroorzaakt. In de procedure over het door appellant ingediende verzoek om planschadevergoeding, waarin de Afdeling in hoger beroep heeft beslist bij uitspraak van 24 september 2014, is gebleken dat het verzoek van appellant om planschadevergoeding tevens moet worden opgevat als een verzoek om nadeelcompensatie.
Op 6 januari 2014 heeft eiseres een verzoek om nadeelcompensatie ingediend op grond van artikel 22 van de Tracéwet en deze is voorts behandeld volgens de Beleidsregel nadeelcompensatie Infrastructuur en Milieu 2014 (de Beleidsregel). Het verzoek om nadeelcompensatie is afgewezen door Rijkswaterstaat omdat ten tijde van de koopovereenkomst in 2004 sprake is van actieve risicoaanvaarding van eiseres omdat op basis van de Structuurvisie en het GVVP voorzienbaar was dat structurele maatregelen werden nagestreefd als oplossing van de verkeersproblemen op de A59 en dat deze maatregelen veranderingen voor de aansluiting nr. 41 tot gevolg zouden (kunnen) hebben.
Eiseres exploiteert tuinbouwkassen te Steenbergen. Eiseres heeft in 1994 het perceel [locatie1,2] aangekocht. In 2004 heeft eiseres ook het naastgelegen perceel [locatie3] verworven. Zij stelt schade te hebben geleden ten gevolge van de aanleg van de A4 westelijk om Steenbergen. Ten behoeve van deze aanleg is op 18 februari 2011 het tracébesluit A4 Dinteloord – Bergen op Zoom, gedeelte Steenbergen vastgesteld. Dit besluit is op 3 maart 2011 in werking getreden.
FuelPlaza en ShopPoint hebben de minister op grond van de Regeling gevraagd om vergoeding van schade in de vorm van inkomensderving die zij stellen te lijden als gevolg van de gewijzigde verkeerssituatie na aanleg van de spitsstrook op de A27 tussen Lunetten en Everdingen.
De gemeente Someren is eigenaar van een bosweg, van oudsher een zandweg. Op grond van verschillende overeenkomsten is deze bosweg ten behoeve van zandtransporten tijdelijk verhard geweest. De tijdelijke verharding van de bosweg is in april 2010 verwijderd. Daartoe heeft het college bij besluit van 19 april 2013 een verkeersbesluit genomen.
Appellant is sinds 1998 eigenaar van een perceel te Weteringen. Vanaf de aankoop heeft hij het plan gehad een mini-camping te realiseren op het perceel. Bij besluit van 11 mei 1999 heeft het college van burgemeester en wethouders van IJsselham geweigerd aan appellant een vergunning en ontheffing op grond van de Wet op de openluchtrecreatie (WOR) te verlenen, alsmede vrijstelling te verlenen van de gebruiksbepalingen van het bestemmingsplan ‘Jong Ontginningslandschappen de Wetering’ voor de realisatie van een minicamping op het perceel. Bij uitspraak van 17 december 1999 heeft de president van de rechtbank te Zwolle het beroep tegen de beslissing op bezwaar van 26 oktober 1999, waarbij de weigering vrijstelling is gehandhaafd, ongegrond verklaard. Appellant heeft daartegen geen hoger beroep ingesteld. De besluiten van 11 mei 1999 en 26 oktober 1999 zijn in rechte onaantastbaar geworden.
Verzoeker woont vlakbij het recreatieterrein de Berendonck. Sinds 2005 wordt op één zaterdag in de maand mei op dat recreatieterrein het dans- en muziekevenement Emporium (hierna: het evenement) georganiseerd door Matrixx. De burgemeester heeft aan Matrixx bij besluiten van 23 april 2015 een evenementenvergunning en een ontheffing van de geluidnormen verleend voor het houden van het evenement op 30 mei van 12.00 tot 24.00 uur. Verzoeker heeft verzocht om nadeelcompensatie voor de overlast als gevolg van het in 2015 gehouden evenement.
Op verzoek van Rijkswaterstaat heeft Gasunie de leiding langs de vaarweg Boontjes verlegd, voor de uitvoering van het project “Drempelverwijdering vaarweg Boontjes (fase 2)”. De leiding ligt in de Waddenzee, die op grond van de Waterwet beheersgebied is van Rijkswaterstaat en ten aanzien waarvan verweerder bevoegd gezag is. Voor de vergoeding van schade die wordt geleden doordat voor de uitvoering van infrastructuurprojecten van verweerder kabels of leidingen in een beheersgebied van Rijkswaterstaat moeten worden verlegd, geldt de Nadeelcompensatieregeling verleggen kabels en leidingen in en buiten rijkswaterstaatswerken en spoorwegwerken 1999 (NKL 1999).
De voormalige gemeente Swalmen (thans de gemeente Roermond) en Rijkswaterstaat (RWS) hebben op 22 augustus 2000 een bestuursovereenkomst gesloten met het oog op de aanleg van de A73-Zuid. Ingevolge artikel 6, eerste lid, van deze overeenkomst zal de gemeente verzoeken van derden om vergoeding van schade die een rechtstreeks gevolg zijn van de door de gemeente ingevolge artikel 4 van de overeenkomst genomen besluiten en die direct verband houden met de in artikel 2 van de overeenkomst genoemde werken, ter behandeling volgens de Regeling nadeelcompensatie Verkeer en Waterstaat 1999 (de Regeling) doorsturen aan RWS.
De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) heeft drie partijen uit Argentinië afkomstig rundvlees geweigerd voor invoer in de Europese Unie (EU), omdat bij onderzoek in monsters van elk van deze partijen Shigatoxine (stx) producerende Escherichia coli (STEC) is aangetroffen. Deze partijen zijn na de invoerweigering teruggezonden naar Argentinië. De rechtmatigheid van de invoerweigering is bij uitspraak van het College van 24 november 2015 (ECLI:NL:CBB:2015:398) in rechte vast komen te staan. Appellante heeft verzocht om vergoeding van het financiële nadeel op grond van wat zij heeft ondervonden als gevolg van het terugzenden van de drie partijen rundvlees naar Argentinië.
Eiser is huurder van het winkelpand en exploiteert in dat pand een supermarkt. Eiser heeft op grond van de Regeling nadeelcompensatie provincie Limburg een verzoek om nadeelcompensatie ingediend, omdat hij stelt dat hij bij de uitoefening van zijn bedrijfsmatige activiteiten schade heeft ondervonden door het verkeersbesluit dat is genomen.
Eiser is eigenaar van twee woningen die zijn gelegen in de nabijheid van Eindhoven Airport. Eiser heeft verzocht om toekenning van nadeelcompensatie vanwege toegenomen geluidhinder door de burgerluchtvaart op de militaire luchthaven Eindhoven.
In een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 12 juni 2019 (ECLI:NL:RVS:2019:1889) wordt Lees verder
Per 2024 dienden alle asbestdaken te zijn verwijderd, althans dat wilde de minister met instemming van de Tweede Lees verder
Het Programma Aanpak Stikstof (PAS) mag niet als toestemmingsbasis voor activiteiten worden gebruikt. Dat blijkt uit een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 29 mei 2019.
In deze zaak staat ter discussie of door de verkregen vrijstelling voor een burgerwoning, een negatieve invloed heeft op het bedrijf van appellant. De Afdeling stelt vast dat onder het oude planologische regime op het perceel waar met een vrijstelling een burgerwoning mogelijk is gemaakt, een bedrijfswoning kon worden gerealiseerd.
Door de planschadeadviseur is geconcludeerd dat woningbouw in de betreffende kern in beginsel een normaal maatschappelijke ontwikkeling is en deze ontwikkeling past binnen het gevoerde beleid. Ondanks dat niet aan alle overige omstandigheden is voldaan betekent dit volgens de Afdeling dat de ontwikkeling in ieder geval deels in de lijn der verwachting lag. Reeds hierom kan de conclusie dat geen aanleiding bestaat een hoger normaal maatschappelijk risico dan het wettelijk minimumforfait van 2% aan te nemen, geen stand houden.
In het planschaderecht is niet de feitelijke situatie van belang, waarop de marktwaarde wordt gebaseerd, maar de situatie zoals die planologisch kan zijn. Uitgegaan wordt van de maximale invulling van het oude en het nieuwe planologische regime. De redelijk denkend en handelend koper wordt in het planschaderecht geacht hiermee rekening te houden.
Een rederij heeft een verzoek om nadeelcompensatie ingediend als gevolg van het feit dat ze vanaf 2012 niet meer mocht afmeren aan haar ponton bij de Veerstoep te Dieren ondanks dat er in 2015 aan de gemeente Rheden een vergunning is verleend voor een nieuwe aanlegsteiger op bijna dezelfde locatie. Sinds 2016 heeft de rederij haar exclusieve positie verloren omdat zij niet meer als enige gerechtigd is gebruik te maken van de nieuwe aanmeerkade. De minister heeft het verzoek afgewezen omdat de gestelde schade niet het gevolg is van zijn besluitvorming en/of handelen.
Besluit van 20 maart 2019, nr. 201900564 tot aanwijzing van onroerende zaken ter onteigening in de gemeenten Dalfsen en Ommen krachtens artikel 78 van de Onteigeningswet (onteigeningsplan N340 vanaf de Engellandweg tot en met de aansluiting N48/N36 Arriërveld)
Besluit van 20 maart 2019, nr. 2019000565 tot aanwijzing van onroerende zaken ter onteigening in de gemeente Amsterdam krachtens artikel 78 van de Onteigeningswet (onteigeningsplannen Herbestemmen Raambordelen Binnenstad en Herbestemmen Raambordelen Binnenstad II)
In een advies heeft de SAOZ het bestemmingsplan (nieuwe planologische situatie) vergeleken met een vrijstelling als bedoeld in artikel 19 van de voormalige WRO. De vrijstelling voorziet onder meer in een nieuwe zuidelijke ontsluiting van het bedrijf over een nieuwe brug en weg nabij het perceel van appellant.
Het betoog van appellant ziet op voorzienbaarheid.De Afdeling stelt dat de rechtbank met juistheid heeft geoordeeld dat (het college zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat) voor appellant ten tijde van de koop van zijn perceel op grond van het provinciale uitbreidingsplan aanleiding bestond om rekening te houden met de kans dat de planologische situatie ter plaatse in voor hem ongunstige zin zou veranderen.
Door TOG Nederland is vastgesteld dat aanvrager op 8 maart 2005 voor 1/3 eigenaar van de woning is geworden door erfopvolging. Volgens TOG dient de voorzienbaarheid in het geval van eigendomsverkrijging door erfopvolging te worden beoordeeld naar het moment dat de erflater de koopovereenkomst sloot. Dit was op 24 maart 1977. Op dat moment was de ontwikkeling niet voorzienbaar. Voor het deel van de woning dat is verkregen door erfopvolging is dan ook geen actieve risicoaanvaarding tegengeworpen. Dit is volgens TOG anders wat betreft het overige deel van de woning dat appellant heeft gekocht van de overige erfgenamen. Op het moment dat dit deel werd geleverd, was de ontwikkeling bekend. Volgens TOG komt twee derde van het begrote nadeel dan ook niet voor tegemoetkoming in aanmerking.
Een rederij heeft een verzoek om nadeelcompensatie ingediend als gevolg van het besluit waarmee het exploiteren van een ijsbaan is toegestaan op het water. De rederij verzorgt ter plaatse rondvaarten en kan door het besluit de normale route niet meer varen. Hierdoor is schade ondervonden.
Appellant heeft schade geleden als gevolg van de uitvoering van verschillende werkzaamheden ten behoeve van een herinrichting. Aan deze werkzaamheden liggen verkeersbesluiten ten grondslag en voor een gedeelte gaat het om de feitelijke werkzaamheden. De Afdeling stelt vast dat de gemeente ten tijde van belang noch een verordening noch een beleidsregel had waarin een grondslag werd geboden voor de vergoeding van nadeelcompensatie.
Appellant betoogt dat de rechtbank niet heeft onderkend dat de JvO in de adviezen een onjuiste planvergelijking heeft gemaakt. Anders dan de rechtbank heeft geoordeeld, is ingevolge het nieuwe bestemmingsplan het gebruik ten behoeve van het houden van vijf evenementen toegestaan. Ten opzichte van het oude bestemmingsplan is dat een nadeel, aldus appellant.
